AKP+CHP Koalisyonu kaçınılmazdır!
Önümüzdeki hafta koalisyon görüşmeleri devam ederek, sanırım bir AKP+CHP koalisyonu ile sonuçlanacak. Çok derin analizlere dalmaya ya da istiareye yatmaya gerek yok. Bu durum 8 Haziran’dan beri net idi.
Seçim sonuçlarının yarattığı süreç iki adımlı tek bir olasılık sergiliyordu: AKP+CHP koalisyonu ve uygun bir zamanda (en erken bir yıl sonra) erken seçim. Gerçekte bu olasılıkların ikisinin birlikte varlığından söz etmek gerekir. Yani hangi hükümet gelirse gelsin, bu tünelin sonunda erken seçim kaçınılmaz bir durak gibi beklemektedir.
Başkanlık hayalleri suya düşmüş olan saraylı Tayyip Erdoğan’ın seçim sonuçlarından hiç memnun olmadığı ve derhal erken seçime gitmek istediği bir gerçek. Bu düşüncenin altını dolduracak onlarca kanıt aktarmak mümkün. Ama seçimlerden yeni çıkmış AKP milletvekillerinin bile Tayyip gibi düşündüğünü söylemek mümkün değil. Seçime gidip de gelmemek var. Bu nedenle koalisyon kararının Tayyip’e rağmen, ama onun düşüncelerini ve istemlerini de zorlayacak bir çabayla alındığını söyleyebiliriz. Erken seçimin bir koalisyon uygulaması sonrasında gerçekleştirilmesi kararlaştırıldı. Böylece, hem Tayyip Erdoğan’ın ihtirası olan başkanlık sistemi için yeniden girişimin propagandif alt yapısını oluşturacak malzemeyi hazırlanacak, hem de bugüne kadar yaptığı gibi mevcut anayasayı bile çiğneyerek yarattığı fiili oldubittilerle yasadışı başkanlık sistemini topluma dayatılabilecektir.
Bu, meclis matematiği içerisinde AKP’nin iktidarın dışında durması beklenilemezdi. İktidar meydanının boş bırakılması, belki de AKP’nin en az yarısının hırsızlık yolsuzluk davalarından telef olmasına neden olurdu. Bu nedenle mevcut meclis aritmetiği içinden doğacak olası çözümlerin içinde mutlaka AKP yer alacaktı.
Mevcut koşullarda MHP’nin AKP ile aynı koalisyonda yer alması mümkün değildi. Politik bilimin iktidar çatışmalarına ilişkin çokça tekrarladığı gibi "bir sokakta iki bakkal olmaz!" MHP ve AKP’nin müşterileri aynı kitle. Fizikteki bileşik kaplar modeli gibi kabın birinde suyun çoğalması ötekinde suyun azalması sonucunu doğurur. Ağırlık sıralamaları farklı olsa da, ikisinin programlarını oluşturan temel ilkeleri de aynıdır. Yani ideolojik olarak da kitlesel taban olarak da aynı havuzdan besleniyorlar. Fark yönetme eylemine yönelik önerilerindedir ki, görünür kılabildikleri takdirde kitlelerine satabilecekleri tek marka malları budur. Bu nedenle, bir erken seçim tehdidi altındayken, MHP’nin, kendi farklılıklarına yönelik daha çok farkındalık yaratabileceği bir mevziiyi seçmesi doğaldır. MHP’nin muhalefet istemi çok hesaplı, akıllıca bir tutumdur.
8 Haziran’dan beri beklediğim AKP+CHP koalisyonu ise, sadece devletin değil, toplumun ve sistemin de her alanda ciddi sorunlar yaşadığı ve ciddi sosyal-siyasal patlamalara zemin hazırlayabilecek böylesi ortamların klasik modelidir. Almanya’nın en sorunlu günlerinde sistemin CDU (Hıristiyan Demokrat Parti) ve SPD (Sosyal Demokrat Parti) gibi gerçek efendilerinin farklılıkları unutup, savaş kararları vermeye kadar uzanan büyük ortaklığı gerçekleştirebilmelerini sağlayan mucizenin sırrı buradadır. Şimdi bu görevi AKP ile CHP’nin üstlenmesi kaçınılmazdır ve bu, "sistem" açısından en hayırlısıdır elbette.
HDP’nin koalisyona yönelik tutumunda ise (gelecek yazılarda da üzerinde duracağım), çoğulcu, eşitlikçi, katılımcı, özgürlükçü politik felsefelere imza atmış büyük ustaların ışığı parlıyor. Yüzde 13.1 oy alarak meclise girebilen bir partiyi, bayram mesajında "bu şartlar altında parlamentoda temsil kabiliyeti bulmuş olan uzantı" diye tanımlayarak kin kusan bir kifayetsiz muhterisin ihtirasına son vermiş olan yükselen güç HDP, Türkiye topraklarının biricik politik gereksinimi olan gerçek, aktif bir muhalefet boşluğunu tabandan ve eylemli doldurarak demokrasinin biricik güvencesi olan "devrimci ana muhalefet" olma rolünü üstlenmiştir.
Belli ki erken seçime kadar bu isimler politikanın seyrini bu roller altında belirleyecektir.
