İsyanınız ne muhteşem öyle!

• Werîşe Muradî, Pexşan Ezîzî, Zeynep Celaliyan… O duvarları çatlatan, köhnemişlerin bedeninde patlayan, açlığa ve ölüme yatan, ateşten özgür bedeniniz... Yeşeren ellerinizden, mor yüreklerinizden, yasaklı saçlarınızdan ve kahkahalarınızdan, dirençle, umutla, hasretle öperim. İsyanınız ne muhteşem öyle!

MERGE POLAT

Merhaba sevgili dostlarım, kız kardeşlerim, yoldaşlarım. Sizi, “Jin, Jiyan, Azadî” meşalesini taşıyan, meşalelerin bizatihi ateşi olan kadınları, haber bültenlerinin satır aralarında duydum, gördüm. O günden bugüne, size ruhta, duyguda, zihinde ulaşmış olsam da sesimi bir şekilde duyurmak, sesinize ses olmak için ne yapmalı diye düşünüp durdum. Haber bültenlerinin satır aralarına sığmayacak kadar büyük olan siz kadınlara yapılanlar ve hâlâ da yapılmakta olanlar, susmaya ve durmaya sığmayacak kadar birbirine eşit.

Size deli gibi bakanlar, size "Ah! Ahu" adına bilim, akademi derken; Tahran Üniversitesi meydanındaki o asiliği, o ateşten yüreği bedenine taşan insanın yüzü ne güzeldi. Selam olsun sana, deli kadın Werîşe Muradî, Pexşan Ezîzî ve Zeynep Celaliyan. O duvarları çatlatan, köhnemişlerin bedeninde patlayan, açlığa ve ölüme yatan, ateşten özgür bedeniniz… İsyanınız ne muhteşem öyle! Selam olsun size Ah, Parsa Ahmadi.

“Dans edemeyeceksem, bu devrim benim değildir” diyen Emma’nın ruhunu dirilten sahnede, “Şarkı söylemeyeceksem, bu ülke benim değil” diyen, o susmayan dilinize, durmayan elinize, kısılmayan sesinize, cesaretinize… Örtülere inat kapanmayan özgür kara saçlarınıza, zapturapt edilmeyen bedeninize, yüreğinize, bilincinize bin selam, deli kadınlar. Tanıyorum sizi. Siz, o gidip de ateşle bir, bir de ateş olan kelebeklersiniz. Tanıdım, siz O’sunuz.

Hani o “en günahsız olanınız taş atsın” diyen Magdalalı Meryem’siniz. Tanıdım, siz O’sunuz… Cavdan, Zenabia, Jem Dare, Mahsa, Arya, Seva’sınız… Bendensiniz, sizim, sizdenim… İsyan ateşi, bedenlerinize yüzyıllık kadın olanın zarafeti mahiyetinde deli gömleği, kara çarşafı, beyaz kefeni giydirdi bu namus, erkektir. Onlar giydirdi bizi, onlar soydu bizi, onlar bizi pay etti, onlar bizim payımıza düşeni söyledi:

 

“Ah budur benim payıma düşen,

Budur benim payıma düşen.

Benim payıma düşen, bir perde asılmasının

Benden aldığı gökyüzüdür.

Benim payıma düşen, terk edilmeyip

Merdivenlerden inmek ve ulaşmaktır bir şeylere.

Yürüyüşe, gurbete…

Benim payıma, anılar bahçesinde hüzünlü ölmek düşmüştür.

Ellerimi bahçeye dikiyorum.

Yeşereceğim.

Biliyorum, biliyorum, biliyorum.” (Füruğ)

Ve yeşerdik, yeşeriyoruz işte, ah demek yok artık bize bu dövüşte. Simurg’u öldürebilir mi kimse? Ateşten kadınları durdurabilen olmuş mu geçmişte? Akbabalar düşse peşimize gökyüzünde eksilir miyiz sizce? 

“Tepemde bir akbaba

Hırsla ölmemi bekliyor

Ben ise düşünüyorum

Nasıl bir tuzak kurayım ki

Bana yaklaşsın da

Onu vurayım

Soluk almak için

Oturmaya kalksam

İşte yıkıldı diye

Saldırıyor yüzüme

Onu vurmak için

Anlayınca fırsat beklediğimi

Hızla dönüyor gökyüzüne

Kuşaktan kuşağa

Onca insanlar öldü

Yem olarak, şu ihtiyar akbabaya

Deneyimlerim sesleniyor ki

Bitimindeyiz zamanın

Yaklaşan bir sonu var

Ya senin, ya ihtiyar akbabanın

Bu cadı, bu kocamış

Leş yiyenin yazgısı, sana bağlı

Başaramazsan eğer

Sıran geldi demektir

Tepemde bir akbaba

Hırsla bekliyor ölmemi

Vay eğer

Fırsatı ben kaçırırsam

Dökülüyor suskunluğuna akşamın

Ezanın ayak sesleri

Kent akşamının hayalinde yanıyor

Altın ormanları düşlerin

Ve odamın suskunluğunda

Cuma akşamıyla uğraşıyor

Ezanın ayak sesleri

Benim elimde kitap

Cuma akşamı sessiz

Kopuk kopuk geliyor kulağıma,

Ezan kime söylüyor

Ne diyor…”

(Füruğ Ferruhzad)

Şîrîn Elemhuli’yi tanır mıydınız? O da akbabalarla girişmişti büyük bir kavgaya, o da eksildi mi? Şîrînler daha büyük daha cesur gelmediler mi bugünlere? Şimdi onun durduğu yerde siz varsınız dostlarım, kardeşlerim ve kız kardeşlerim. Çıplak bedeninizde direnişe yatırdığınız bedenlerinizle en utanç olanın, en büyük suçun, boyundan geçen yaşlı urgan, giydirilen deli gömlek, kör göz, duymayan kulak olduğunu bir kez daha haykırdınız bizlere. 

Bu dünyada öldürerek “kahraman” olur da bu erkeklik. Kadın öldükten sonra mı, kimileri için “kahraman”, kimileri için doğuştan “mağdur” olur? 

Sevmem, pankartlarda katledilen kadınların resminin taşınmasını. Çünkü bilirim o donmuş an’ın karesinde gülen gözler görmeyecek tüm olup bitenleri. Ben seni, ey Ahu, ben seni ey Pexşan, Werîşe, Zeynep, Perisu yaşarken ve bu yaşam için savaşırken, özgürken ve bu özgürlük tutkusuyla tüm dünya kadınlarına ulaşmaya çalışırken seviyorum. 

‘Jin, Jiyan, Azadî’yi sizlerle bir şarkı gibi söylemeyi ve şarkıyla sizlerle özgürlüğü tam tadında yaşamayı, dünyayı hep birlikte daha yaşanır kılmayı seviyorum. Sizleri sloganlarla anmak değil gayem. Sizlerle birlikte en güzel özgürlük şarkıları söylemektir, esas özlemdir. 

Yaşayalım! Yaşayalım ki umutlar çoğalsın, hayaller kurulsun, çirkinlikler kurusun, karanlık ve kara giyinen erkekler kendi karanlıklarına boğulsun, Ehriman ve Ahura Mazda’nın tohum attığı topraklarda, kadınlar “tarla” için değil, yaşam ve özgürlük için yaşam sürsün. “Baba-oğul-kutsal ruh” üçlemelerle kurulan tüm eril erkekliklere inat… ‘Jin, Jiyan Azadî’… Üçten otuz, otuzdan üç yüz Simurg doğursun. 

Bize yarattığınız güzelliklere kastedenler yanacak, bize dost eliyle uzananlar estetik ve muhteşemliklerle dolu dünyamızda yer bulacak. Kanmayacak ve kandırılmayacağız. Güzel sözlerle celladının verdiği gülün, öbür gün mezarına konan çiçek olduğunu bilerek büyüteceğiz. Narinlerimiz, Sılalarımız, Rojîn ve Gülistanlarımızla…

Yaşayalım dostlarımız, çünkü biz yaşadıkça başka bir dünya mümkün ve yaşanılır olur. Biz azaldıkça da işte böyle olur. Umudumuzu kaybetmeyin, unutulduğunuzu zannetmeyin. Unutanların sayısı çoğunlukta olsa da, unutmayan ve asla da unutmayacak olanlar da var burada. Aslında mektubum sizi duymayanlara belki satırları hiç okumayacak olan âmâlara, okusa da kendini çaresiz sayanlara…

Yeşeren ellerinizden, mor yüreklerinizden, yasaklı saçlarınızdan ve kahkahalarınızdan, dirençle, umutla, hasretle öperim. Sevgili Pexşan, Ahu (veya Abu), Werîşe, Zeynep, Perisu ve nice özgür ruhlu kadın ve kız çocukları…