Evde, tarlada, eylemde, cezaevi yollarında

• Hüznügül Kalkan, 1990’lı yıllarda devletin zulmüyle karşılaştı, köyünden göçertildi. O günden bu yana yaşamın her alanını mücadeleyle örüyor. Yeri geliyor evde, tarlada yeri geliyor eylem alanlarında ve cezaevi yollarında oluyor.

 

55 yaşındaki Hüznügül Kalkan, Mêrdîn’in Stêwr (Savur) ilçesine bağlı kırsal Barman Mahallesi’nde dünyaya geldi. Köylerinde yaşam mücadelesini verirken, 1990’lı yılların bir anda çöken karanlığında devletin baskısıyla karşı karşıya kaldı ve ailesiyle birlikte köylerini terk etmek zorunda kaldı. Koruculuk baskısı nedeniyle köylerinden ayrılmak zorunda kalanların mesken tuttuğu Artuklu ilçesine bağlı Saraçoğlu Mahallesi’ne yerleşen Hüznügül Kalkan ve ailesi, burada da köydeki yaşamlarını aynı şekilde sürdürmeye çalıştı. Ancak devletin baskısı burada da eksik olmadı. Hüznügül Kalkan ve ailesi, bir taraftan yaşam mücadelesini, diğer taraftan da baskılara karşı direnişini sürdürdü.

Sabahın ilk saatlerinde beslediği hayvanların yem ve suyunu verdikten sonra sağımını yapan Kalkan, daha sonra sağdığı sütten peynir ve yoğurt yapma işine koyuluyor. Bir yandan tarladaki çapadan evin temizliği ve yemeğine, diğer yandan da eylemlere yetişmeye çalışıyor. Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’ın özgürlüğü için Barış Anneleri’nin öncülük ettiği Adalet Nöbeti’nden Özgürlük Yürüyüşü’ne, tutsaklar için gerçekleştirilen eylemlerden Newroz kutlamalarına, kadın katliamlarına karşı isyandan Jineoloji atölyelerine kadar her yerde karşılaşılan Kalkan, her hafta tutsak oğlu Emrullah Kalkan’ı görmek için de Mêrdîn’den Erzurum’a yola çıkıyor.

 

 

Zulüm çocukken başladı

Yaşamı mücadeleyle yoğrulmuş bir hayat hikâyesine sahip olan Kalkan, gençlik dönemlerinden başlayarak hikâyesini MA’ya anlattı: “Köy yaşamı başkaydı. Orada da hayvanlarımız vardı, tarlada çalışıyorduk, koyun sağıyorduk. Çocuk yaştaydık ama yine de her işi yapıyorduk. Yorulmak, nedir bilmiyorduk. Ne iş olsa yapıyorduk. Sonrasında zaten köyümüzde baskı, zulüm yapıldı. Askerler sürekli baskın yapıyordu. Köyü terk etmek zorunda kaldık. Buralara geldik. Burada da kendimize bir yaşam kurduk. Arazi aldık, hayvanlar yetiştirdik. Yaşamımızı burada devam ettirdik.”

Barış Anneleri Meclisi’nde çalışma yürüten Kalkan, sabah saatlerinde kalkıp işlerini yaptıktan sonra Barış Anneleri Meclisi’nde yer alan diğer arkadaşlarına katıldığını ifade ederek, ekledi: “Durmuyoruz. Birlikte eylemlere, taziyelere gidiyoruz. Sonrasında yine kendi işlerimizi yapıyoruz. Cezaevlerinde tutsak olan çocuklarımızın serbest bırakılmasını istiyoruz. Bu nedenle birbirimize destek veriyoruz. El ele verip kanı durdurmanın mücadelesini veriyoruz.”

 

 

Mücadele sayesinde ayaktayız

Kalkan, Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’ın çağrısını dinlemek için Şêx Seîd Meydanı’na geldiğini belirterek, “Keyifle, aşkla gittik. Başkanın da aramızda olması gerekiyor. Güzel olacağına inanıyorum. Birbirimizden güç alıyoruz. Çünkü aynı acıyı yaşıyoruz. Birbirimizi her gördüğümüzde sanki ilk defa görmüş gibi sarılıyoruz. Bu mücadele sayesinde ayakta duruyoruz. Düşünün çocuklarımız cezaevinde, hepimiz birbirimize benziyoruz. Hepimiz birbirimizi soruyoruz, çocuklarımızın durumunu soruyoruz, böylece birbirimize sahip çıkıyoruz. Tutsaklarımızın varlığından kaynaklı tanımasak bile diğer ailelerle tek bir aile gibi oluyoruz” dedi. MÊRDÎN