Kırmızı elbise!

• Evîn o telaş içerisinde gece için giymeyi planladığı kırmızı elbisesini getirmeyi unuttuğunu hatırlıyor. Yüzünde bir burukluk, ona “Bak önümüzde daha çok etkinlik var, o zaman giyebilirsin.” “Ama ben böyle bir günde giymeyi istiyordum” diyerek, geç kalmışlık duygusu ile gecenin içerisine karışıyor.

SELMA AKKAYA

Aralık ayının dokuzunda Paris’te tatlı bir telaş var. Evîn, sağa, sola koşturuyor. İntizamla pankartların yerleşmesini istiyor. Salon hazırlanıp kuruluş etkinliğinin misafirleri geldiğinde o telaş içerisinde gece için giymeyi planladığı kırmızı elbisesini getirmeyi unuttuğunu hatırlıyor. Yüzünde bir burukluk, ona “Bak önümüzde daha çok etkinlik var, Newroz, Kültür Festivali, Kadın Festivali. O zaman giyebilirsin.” “Ama ben böyle bir günde giymeyi istiyordum” diyerek, geç kalmışlık duygusu ile gecenin içerisine karışıyor. Halay çeken gençleri seyre dalıyor.

“Bir gün ülkemizde bizde büyük halaylara karışacağız” diyen Evîn’in vurulduğu kapının önündeyiz. Günlerden Cumartesi Paris Kültür Festivali’nin açılışı yapılacak. Evîn, Mir ve Abdurrahman hevalin fotograflarının önüne mor bir buket konulmuş. Demokratik Kürt Kültür Merkezi’nin içerisinde bir yanı yarım kalanlar, kendi kültürlerini tanıtmak için Evin’in buruklukla unuttuğu ulusal kıyafetleri özenle giyinmeye çalışıyor. Gençler ise büyük bir heyecan içerisinde.

 

 

Evin, Mir, Xale Abdurrahman yok

Bir önceki festival gününde gençlerin arasında dolaşan “Bu gençlerin enerjisi müthiş” diyen Evîn yok. Sazı ve sesi ile onların parçası olan Mir şarkı söylemiyor. Merdivenlerin başında onları büyük bir hasretle izleyen Xale Abdurrahman yok. Ellerinde enstrüman ve üzerlerinde Evîn’in içinde kalan kırmızı elbiseyi giymiş kadınlar, genç arkadaşlar merdivenin başını doldurmuş. “Vurulduğumuz yerden çoğalıyoruz” misali merdiven başında…

Festivalin Evîn, Mir ve Abdurrahman Kızıl’a adandığı açıklanarak kültürel yürüyüşün startı veriliyor. Bu halka katilleri gönderenlerin yürüdüğü yollarda onlar, ‘her ne yaparsanız yapın bu halay durmayacak’ inadı ile 10. Paris Belediye binasına ulaşmak için yürüyor.

Genç kadınlar, coşkusunu sokağa taşırken, aylardır Kürtlerin matem havası ile geçtiği yollarda onları izleyen Fransız ve diğer haklardan semt sakinleri coşkunun parçası oluyor. Belediye binası önünden içeriye girildiğinde ekranda Paris şehitlerinin fotografları ardından Mir Perwer’in sesi konukları karşılıyor. Salonu dolduran Mir’in sesine “şehit Namirin, Jin, Jiyan, Azadî” sloganı karışırken, bölge senatörü, “burası sizin eviniz” diyor.

 

 

Bu dernekte büyük sofralar kurulmalı

Kültürünü tanıtmanın heyecanına karışan yarımlık, hüzün festivalin ikinci gününde derneği dolduran yüzlerce insan yerini başka bir duyguya bırakıyor. İnsanlar ‘Kürt kahvaltısında’ buluşmak için kuyruktalar. Salonda tatlı bir telaş… Evîn yanıbaşımızda “bu dernekte büyük sofralar kurulmalı. İnsanlar etrafında buluşmalı” sesi kulaklarımızda çınlıyor. Koşturmacanın ardından bu kez Mir ile saz çalıp, şarkılar söyleyen yoldaşları enstrümanların teline vuruyor. Üzerlerinde ulusal kıyafetleri ile gençler, halaya durmuş. Sokağı müzik sesi kaplıyor. Evîn’in giymek istediği elbise, şimdi yoldaşlarının üzerinde, Mir’in şarkıları ise her yerde.

Evîn’in unuttuğu kırmızı elbise

Amed Şehir Tiyatrosu üyeleri gözaltı ve adli kontrol sürecine tabi tutulduğu için bu festivalin parçası olamıyor ama onların yerini yoldaşları Tiyatra Arin ile dolduruyor. Festivalin devamında Kürt çocukları kendi kültürü ile oyunlara dalacak. Ardından üç ressam “Jin, Jiyan, Azadi” sergisinde halkla buluşurken, dengbêjler yüzyılların şarkılarını Paris’e taşıyacak. Finalde ülkeden Mehmet Atlı, Bajar ve Ruken Yılmaz büyük konserde hakla buluşacak.

Evîn’in telaşla unuttuğu kırmızı elbise hafta boyunca her defasında başka bir mekanda kendi kültürünü tanıtırken, Mir’in şarkıları salonları dolduracak. Bu buluşmaya katılmayı unutmayın! Çünkü biz vurulduğumuz yerden çoğalırız, Kurdistan Evîn’dir!