Rojhat bir gözünü de kaybetti!

• Nusaybin’de öz yönetim sürecinde yaralanan 24 yaşındaki Rojhat Aydın, cezaevinde yeterli tedaviye ulaşamadığı için önce parmaklarını, sonra sağ gözünü kaybetti. Dizinden de yaralı olan Rojhat’ın annesi Hame Aydın, “Uzakta olması süreci daha da zorlaştırıyor” dedi.

MEDİNE MAMEDOĞLU/AMED

Wanlı olan Rojhat Aydın henüz 16 yaşındayken Mardin’in Nusaybin ilçesinde sokağa çıkma yasakları döneminde 70 kişi ile beraber gözaltına alındı. Gözaltına alındığında dizinden, gözünden ve el parmaklarından yaralı olan Rojhat, gözaltında kaldığı bir hafta boyunca da işkenceye maruz kaldı. Tedavi edilmeyen ve tutuklanarak cezaevine konulan Rojhat, Mardin Cezaevi'nin ardından Tokat T Tipi Kapalı Cezaevi’ne sürgün edildi. Gözündeki şarapnel parçası nedeniyle ciddi zorluklar yaşayan Rojhat, iki yıl kaldığı Tokat Cezaevi’nde yeterli tedavi imkanına erişemediği için el parmaklarını kaybetti. Aydın’a “ağırlaştırılmış müebbet” ile beraber 20 yıl hapis cezası verildi.

 

 

Sağ gözünü kaybetti

Tokat’ta dört yıl kaldıktan sonra iki yıl önce Konya E Tipi Kapalı Cezaevi’ne sürgün edilen Rojhat Aydın, gözünde bulunan parçanın çıkarılmaması nedeniyle sağ gözünü kaybetti. Götürüldüğü hastanede doktorların, “Ameliyat olursan felç olma riskin var” sözleri üzerine dizinden de ameliyat olamayan Aydın, yaşamsal ihtiyaçlarını çok zor karşılıyor. Cezaevi idaresininin “tedavi ediyoruz” açıklamasına rağmen oğlunun durumunda hiçbir iyileşeme olmadığını aktaran anne Hame Aydın, “Sadece hastaneye götürüp getiriyorlar. Onun dışında bir şey yapılmıyor” diyerek tepki gösterdi.

Gelin cenazenizi alın!

Oğlunun 16 yaşında gözaltına alındığı ve alındıktan sonra günlerce kendisinden haber alamadıklarını belirten Hame Aydın, şunları paylaştı: “Oğlumun nerede olduğunu bilmiyordum. Gözaltı haberini gördüm, ardından polisler bizi arayıp ‘Gelin cenazenizi alın’ dediler. Biz de ne olduğunu anlamadan Mardin’e gittik. Orada hastane hastane cenazemizi aradık ama ortada bir cenaze yoktu. Merkezdeki hastanede bekledik. Canlı ya da cansız oğlumuzu istedik. En sonunda gözaltından muayeneye getirildiğinde gördük. Çok fazla işkence görmüştü. Sadece o değil, diğer bütün arkadaşları da işkenceye maruz kalmıştı.

Tutuklandı. Şu anda iki parmağı yok diye her şeyde çok zorlanıyor. Bir gözü de tamamen görmüyor. Yine dizindeki ağrı da hep devam ediyor. Evet, bir dönem her gün hastaneye götürüp getirdiler ama hiçbir şekilde etkili bir tedavi yapılmadı. En son gittiği doktor kendisine ayağı için ‘ameliyat edersek felç kalır’ dedi. Öyle dediği için de ameliyat da olmadı. Şimdi bu durumda yaşamaya çalışıyor.

Zaten durumu kötü, kaldığı koşullar da kötü, bir de uzakta olması süreci daha da zorlaştırıyor. Bizim de sürekli gitme imkanımız yok.”