El ele, kol kola yürüdüler

• ‘İradeye saygı yürüyüşü’nün simgesi yaşlarına rağmen hiç pes etmeyen kadınlardı. Kimi topraklarından göç eden, kimi ilk defa Kurdistan toprağına adım atan kadınlar... Ellerinde sopa ve bastonlarla yokuş çıka çıka, valiliğin önüne kadar yürüdüler.

MEDİNE MAMEDOĞLU

İstanbul ve İzmir’de başlayıp Kurdistan’da sona eren “İradeye saygı yürüyüşü” büyük bir yoldaşlığı da ortaya çıkardı. Toplumun en büyük ihtiyacı olan örgütlenmeyi yeniden açığa çıkaran ve atılan her adımda bunu bizlere hissettiren yürüyüş, yoldaş olmanın önemini bir kez daha gösterdi. Bir irade için yürüyen ve bu fikirle 6 günlük yürüyüşte bir 'Ah!' demeyen yüzlerce kişi Colemêrg kent merkezine 'Jin Jiyan Azadi' sloganlarıyla girdi. Kararlıklarını bundan sonrasına da taşıyacak olan heyet, yürüyüş süreci boyunca el ele tutuşup yan yana mücadele etti.

Bu mücadelenin asıl öznesi de yaşlarına rağmen hiç pes etmeyen kadınlardı. Kimi topraklarından göç eden, kimi ilk defa Kurdistan toprağına adım atan kadınlar... En önde yürüyen ve stranları bir an olsun durmayan kadınlar, kayyumun kadın düşmanı politikalarını gittikleri her yerde teşhir etti. Bütün dinlenme alanlarında köylü ya da çiftçi kadınların da büyük desteğini alarak, dağ dağ, ova ova gezerek Kurdistan’ın bütün güzelliklerini direnişleriyle birleştirdiler.

 

 

El ele çıktılar yokuşları

Ellerinde erbaneleri, dillerinde sloganlarıyla Wan’dan Zap’a yürüdüler, bir tas sudan tutalım, yazmalarına kadar her şeyde ortaklaştı. Mücadelede de ortaklaşan Kürt ve Türk kadınları, Colemêrg merkezine de aynı coşkuyla girdi. Colemêrgli kadınlar tarafından karşılandılar, zorlu ama bir o kadar da mücadele dolu bir yokuştan el ele, kol kola yürüyerek çıktılar. Normal bir günde asla yürünmeyecek olan o yol, mücadele anlarında kadınlar için en kolay parkur oldu. “İrade yokuş tanımaz” diyerek çıktıkları yolu aynı sloganla bitiren kadınlar, destek almak için ellerine aldıkları bastonlarla valiliğin önüne kadar yürüdü.

 

 

İzmir’den Kurdistan’a

Ellerinde ağaçtan kopardıkları yapraklarla Sümbül Dağı eteklerinde irade mücadelesi veren kadınlar, kendi hayat hikayelerini ise tek bir mücadelede birleştirdi. Her eylemde en önde duran dayîka Rozê’den tutalım elinde bastonu kayyum kovalayan dayîka Sürme’ye kadar yine İzmir’den Kurdistan’a gelen Vezan ve kızının elinden tutarak yürüyüşe katılan Songül’e kadar bütün kadınların tek rotası kadın düşmanı zihniyete karşı örgütlenmek oldu. Renkli yöresel kıyafetleriyle direnişe renk katan Colemêrgli annelerin attığı her adım ve sloganları uzun süre hafızalardan silinmeyecek.

Valiliğin önündeki polis barikatına ellerindeki sopalarla oturarak kayyuma irade dersi veren kadınların attıkları son slogan ise; “Kayyum kaç kaç kaç, kadınlar geliyor…”