Enkazlar rüyama giriyor

• Demir toplayarak hayatını idame ettirmeye çalışan depremzede Yasin Gazi, “Çocuklarım için bu işi yapmaya mecburum. Bazen gittiğim enkazlar rüyalarıma giriyor kötü oluyorum. Sonra diğer gün kalkıp yeniden aynı işi yapıyorum" dedi.

MEDİNE MAMEDOĞLU/HATAY

Maraş merkezli yaşanan iki büyük depremin üzerinden bir yıl geçti. Depremden 11 kent büyük hasar alırken, enkaza dönen kentlerden geriye koca bir sessizlik kaldı. Depremden en çok etkilenen merkezlerden biri Antakya’ydı. Aradan geçen zamana rağmen herhangi bir iyileştirme veya yeniden inşa adımlarının atılmadığı Antakya’da depremzedeler unutuldu. Konteyner ve çadırda kalan yurttaşlar büyük bir yaşam mücadelesi verirken, kentte duran hayatla beraber iş imkanı da yok oldu. Enkazlardan topladıkları demirlerle geçimini sağlayan kişiler kentte yeni bir iş kolu oluşturdu. Topladıkları demirlerle geçimini sağlayan depremzedeler yaşadıkları ekonomik krize de tepki gösterdi.

Çalıştığı dükkan yıkıldı

6 Şubat depreminde hem evini hem de işini kaybeden Yasin Gazi de enkazlardan demir toplayarak geçimini sağlayan yüzlerce kişiden biri. Depremden önce evlere servis yaparak geçimini sağlayan Yasin Gazi, depremde çalıştığı dükkanın yıkılması ve işvereninin yaşamını yitirmesi ile beraber binlerce Antakyalı gibi işsiz kaldı. Evi yıkıldıktan sonra çocuklarıyla beraber aylarca çadırda kalan Yasin Gazi, şimdilerde konteyner kentte yaşamını sürdürüyor.

 

 

Yeni iş kolu demir toplama

Depremden bu yana işsiz olan Yasin Gazi, aylardır enkazlardan topladığı demirleri satarak geçimini sağlıyor. Kendisi gibi çok sayıda insan bu işi yapıyor. Yasin Gazi, bundan önce aylarca iş aramış ancak kentte çalışabileceği hiçbir alan bulamamış. Kentte ciddi bir işsizlik ve ekonomik krizin de yaşandığını belirten Yasin Gazi, konteyner kentte kendilerine aylık 4 bin TL alışveriş kartı verildiğini bunun da kendilerine yetmediğini söyledi.

Çocuklarım aç kalmasın diye

Yaptıkları işin hem çok zor hem de sağlık bakımından tehlikeli olduğuna dikkat çeken Yasin Gazi, “Ben yapıyorum ama benim dışımda çocuklar ve kadınlar da bu işi yapıyor. Herkes gelip toplanan enkazdan demir çıkarıp götürüp satıyor. Neden, çünkü kimsenin çalışabileceği başka bir işi yok. Bizi bu işi yapmaya mecbur bıraktılar. Depremden sonra yaşamadığımız şey kalmadı. Şimdi de bunu yapıyoruz. Bana sorsan ben çok mu isteyerek yapıyorum, hayır! Mecbur kaldığım için, çocuklarım aç kalmasın diye bu işi yapıyorum” dedi.

 

 

Bazen rüyalarıma giriyor

Kaldıkları konteyner kentte sularının akmadığına ve yaşam koşullarının çok zor olduğuna işaret eden Yasin Gazi, “Ellerimdeki eldivenle demirleri toplayıp daha sonra satmaya götürüyorum. Bazen eldivenim yırtılıyor yenisini de alamıyorum. Demirler parmaklarıma zarar veriyor. Ama yapacak bir şeyim de yok. Çocuklarım için bu işi yapmaya mecburum. Bazen gittiğim enkazlar rüyalarıma giriyor kötü oluyorum. Sonra diğer gün kalkıp yeniden aynı işi yapıyorum. Hem psikolojik hem de fiziki olarak çok yıpranıyoruz” diye konuştu.

Cenaze gördüğümüz çok oldu

Depremden sonra şehir dışına çıktılarında kimsenin kendilerine yardımcı olmadığını aktaran Yasin Gazi, memleketin tamamen unutulduğunu ve kaderlerine terk edildiklerini dile getirdi. Yasin Gazi, yaptıkları işin insani olmadığını ve kimi zaman cenazelere dahi denk geldiklerine dikkat çekerek, “Demir toplarken cenaze gördüğümüz çok oldu. Biz bu işi yapmaktan zevk almıyoruz. Kentte hiç iş yok, güç yok. Bizlere yardımcı olurlarsa çok iyi olur. Bize iş lazım, çalışmak lazım. Benim oğlum çok güzel karne almış ben daha ona bir hediye dahi alamadım. Herkes burayı unuttu. Ben kendimi bildim bileli hep koşturuyorum” dedi.