Ağacın, öğrencinin, şehidin annesi

• Gülbarin Şancı’nın bir oğlu şehit, bir oğlu ise zindanda. Hem kendi ailesine hem torunlarına bakabilmek için Milazgir’de kafe işleten tek kadın olan 66 yaşındaki Şancı, aynı zamanda üniversiteli gençlere de istihdam sağlıyor.  

Gülbarin Şancı, Mûş’un Milazgir ilçesinde tek kadın kafe işletmecisi. 10 yıldır işlettiği parkın tüm ağaçlarını kendi elleriyle yetiştirdi ve her sabah tek tek soluyor. 66 yaşındaki Gülbarin Şancı, ayrıca ilçede okuyan üniversiteli gençlerin de sığınağı.

Ancak Şancı’nın hikayesinin bir de zorluk ve mücadeleyle geçen başka bir boyutu var. Henüz 33 yaşındayken eşi hayatını kaydediyor. O da üç çocuğuyla birlikte yaşam mücadelesine başlıyor. Bir oğlu PKK saflarına katılıyor ve sonrasında şehit düşüyor, bir oğlu ise zindanda.

Şancı, şu anda hem kendi ailesi hem de zindanda olan oğlunun ailesinin sorumluluğunu üstlenmiş. “Şartlar elbette zor geliyor çünkü kimsem yok. Destek olan hiç kimse de yok” diyor.

 

 

Şehit oğlunu böyle anıyor

Parkta bulunan bütün ağaçları kendi elleriyle diken ve bakımıyla nasıl ilgilendiğini anlatırken, "Kaybettiğim çocuğum yerine onlarla ilgileniyorum ve onlarla kendimi avutabiliyorum. Şimdi ektiğim ağaçların bu şekilde büyüdüğünü görünce daha da mutlu oluyorum çünkü biliyorum ki hepsi benim el emeğimdir. Bu bahçe benim emeğim. Çalışmak bana iyi geliyor. Bu emek sayesinde çocuklarıma ve torunlarıma bakabiliyorum” diye ifade ediyor.

10 yıldır tek başına ayakta

Jinnews’e işletmesini yaptığı parkta çalışma sürecini anlatan Şancı, şöyle diyor: “O zamanki milletvekilimiz Demir Çelik buradaydı ve bu parkı işletmem için bana kiralamalarını istedim. Onlar da ‘Zaten 4 yıldır burada ve kimse almıyor’ dedi ve bana verdiler. Yeni açtığım için ilk yıl kira almadılar. Malzemem yoktu ve çok masraf yapmıştım. Faturalarımı düzenli ödüyorum ve bir yıldan sonra kira ödemeye başladım. 10 yıldır bu parkı işletiyorum. Belediye ya da başka bir kurum herhangi bir yardımda bulunmuyor.”

Şancı, bu adımla hem ilçedeki hem de dışarıdan buraya okumaya gelen gençlere iş imkanı yarattığı ekliyor: “Gençler bana 'Anne, sen parkı al, biz de senin yanında çalışacağız' dediler. Ben de o dönem onlar için bu parkı almak istedim. Gençler büyüdü, üniversite okudu ve çok güzel yerlere geldiler. Hâlâ beni arıyor, ziyarete geliyorlar. Benim yanımda çalışacak çocuğum yok, yalnız başıma bir kadınım. Gün geliyor, çalışanların yevmiyelerini çıkaramıyorum ama yüz genç de gelse 'Bugün çalışmayın' diyemiyorum.”

Aşiret baskısını kabul etmedi

Burası Şancı’nın kurduğu ilk iş değil. Çocukları küçükken başka bir kafe işletmiş. Ancak orayı ilk açtığında aile ve toplum baskısından dolayı çok zorluk çekmiş, herkes aşiretçilik yapısıyla yaklaşmış.

"Kimse çalışmamı istemiyordu. Fakat aşiretçiliği kabul etmedim ve kimseden bir yardım almadan ilk işyerimi açtım. O zamanlar iki çalışanım vardı. Akşamları temizliği yapardım, çalışanlar da gündüz kafede çalışırlardı. Sonra onu kapatmak durumunda kaldım ve bir süre sonra başka bir yerde yeni bir kafe açtım. Oraya da çok masraf yaptım, çok da güzel bir yer açtım. Bir yıl İstanbul’a gittim ve oğlum işletemediği için kafeyi yine kapattık. Milazgir’de tek kafe açan kadın benim. Bir insan kendine inanır ve güvenirse istediği her şeyi başarabilir. Ben kendime inandım ve aşiret baskısını kabul etmedim. Yaşım çok genç olmasına rağmen kendi ayaklarım üzerinde durmayı başardım. Onlar, ‘Sen bizim emrimizde olacaksın, bizden izinsiz hiçbir yere gidemezsin’ dayatmasını yaptı. Ama kabul etmedim.”

 

 

Gelir gideri karşılamıyor

Ekonomik kriz Şancı’nın da işlerini olumsuz etkilemiş. Gün sonunda kasada para kalmadığını geçimini zar zor sağladığını söyleyen Şancı, “Her sezon sonunda toptancılara borçlu kalıyorum ve her sezon başında bu borçlarımı kapatmaya çalışıyorum. Çünkü yanımda çalışan çok sayıda insan var ve elimde bir şey kalmıyor. Alışveriş yaptığım esnaflar bana kolaylık sağlıyor ve çok zorlamıyorlar. Mesela, sadece dondurma getirebilmek için 50 bin lira ödeme yapmam gerekiyordu. İlk aldığım zaman, aldığım kişilere tek seferde ödeme yapamayacağımı, haftalık ödeme yapabileceğimi anlattım, onlar da kabul ettiler" diyor. MÛŞ