• Türk devletinin Silêmanî’nin Seyît Sadiq ilçesi yakınlarında gerçekleştirdiği SİHA saldırısında katledilen gazeteci Gulistan Tara ve Hêro Bahadîn için Bergisch Gladbach kentinde anma etkinliği gerçekleştirildi.
• Gulistan Tara’nın ablası Ülkem İsem, “Devrimciliğin esası yurtseverliktir, sevgidir, kültürünü-dilini sevmektir, Kurdistanî olmaktır. Bunlar Gulistan’da vardı…” diyerek şehit gazetecinin vatan sevisini anlattı.
• Gulistan’ın gazeteci yoldaşı Gulistan Çiya Îke ise onlar için yazdığı şiirinde; "Yıldızlara serptiler umutlarını", "Kadim toprağa ateş yağıyor" ve "En zoru da ayrılıktı Gulê" dizeleri ile duygularımıza tercüman oldu.

FİRAZ BARAN

8 Eylül Pazar günü... Saatler 13:00'ü gösteriyor. Almanya'nın Bergisch Gladbach kentindeyiz. Güneşli ve hafif bulutlu bir hava var. Zaman zaman hafif bir rüzgar esiyor ve sıcaklık 21 derece. Yaklaşık 500 kişiden oluşan bir topluluk basın şehitleri için bir araya geliyor. Bugün herkesin kalbinde Gulistan Tara, Hêro Bahadhin ve Rosîda Mêrdin var. Onların gülüşü, kararlılığı, ülke sevgisini kuşanarak gelmişler. Herkes törenin yapılacağı salonun bahçesinde kümelenmiş, yüreklerinde şehitlerin anıları bekliyorlar. Daha çok bir sessizlik hakim. Dillerden çok gözler konuşuyor.

Şehit gazetecilerin Avrupa'da yaşayan arkadaşları çoğunluğu oluşturuyor. Gözlerinde hüzün kadar katillere karşı öfke var. Hepsinin yumruğunda şehitlerin kalemleri saklı. Onlar son 35 yılda yaklaşık 200 yoldaşlarını dört parça Kürdistan'da şehit veren gazeteciler... Bu onurlu tarihin bir parçası olmak onların omuzlarındaki yükü daha da arttırmış. Gazeteciler dışında yaşları 70 ila 90 arasında değişen şehit anneleri, gazilerimiz, çok sayıda Kurdistanî kurumun temsilcileri ve Köln çevresinde yaşayan Kurdistanlılar da hazır durumda.

Saatler 14:00'ü gösterdiğinde bir anons yapılıyor ve herkes içeriye davet ediliyor. Büyük bir salonda 500 sandalye U şeklinde dizilmiş. Sahnede büyük bir pankart asılı. Üzerinde "Wê rastî di tariyê de nemînin" (Gerçekler Karanlıkta Kalmayacak) yazıyor. Yazının hemen altında sekiz şehidin fotoğrafları yan yana sıralanmış: Gulistan Tara, Hêro Bahadîn, Rosîda Mêrdîn, Nagihan Akarsel, Gurbetelli Ersöz, Dîlîşan Îbîş, Deniz Fırat ve  Nujiyan Erhan. Fotoğraflar tam karşımızda ve bize bakıyorlar.

 

 

Yıldızlara serptiler umutlarını

Törenin sunuculuğunu bu mücadelede ağır bedeller ödeyen bir ailenin üyesi, gazeteci Gulistan Çiya Îke yapıyor. Şöyle diyor Îke: "Değerli Konuklar, 23 Ağustos günü Türk devleti arkadaşlarımız Gulistan Tara ve Hêro Bahadîn'i katletti. Aynı saldırıda 6 gazeteci de yaralandı. Bugün şehitler için konuşacağız. Onların şahsında özgür basın şehitlerini anacağız"

Herkes şehitler için saygı duruşuna kalkıyor. Ardından Îke ilk kez duyduğum bir Kürtçe bir şiir okuyor. Sonradan öğreniyorum ki kendisi son günlerde yazıyor bu şiiri. Şiirde geçen, "Yıldızlara serptiler umutlarını", "Kadim toprağa ateş yağıyor" ve "En zoru da ayrılıktı Gulê" dizeleri hepimizi etkiliyor.

 

 

Tabutunu halk omuzladı

Ardından Gulistan Tara’nın ablası Ülkem İsem kız kardeşini ve onun mücadelesini anlatıyor: “Gulistan bilinen biriydi. Biz ancak 16 yıl beraber olabildik. Ama arkadaşları onu çok daha iyi tanıdılar, adına çok sayıda yazı yazıldı, birçok program da yapıldı. Her şehidin hakkı budur, bizimkinin de öyle. Nasıl anlatayım bilemiyorum arkadaşım, kardeşim Gulistan yaptıkları ile kendini tanıtabilmiş, sevdirmiş. Bunun için de ne söylesem yüzeysel kalır. Şunu sizlere söyleyebilirim, devrimciliğin esası yurtseverliktir, sevgidir, kültürünü-dilini sevmektir, Kurdistanî olmaktır. Bunlar Gulistan’da vardı…”

Gulistan ve kardeşlerinin katline yönelik tepkilere ilişkin ise “Çocuk, kadın, genç, yaşlı meydana indiler, onun tek başına uğurlanmasına müsaade etmediler. Bu bize çok büyük moral oldu” diyerek, Gulistan’ın cenazesinin Batman’da akşam saatlerinde gelmesine rağmen büyük kitleler tarafından karşılandığını hatırlatıyor.

Özgür basın Kürt halkının sesi

Daha sonra KOMAW (Şehit Aileleri Kurumu) yöneticisi Şengê Ana konuşuyor. Şehit gazeteci Sinan Cemgil Kahraman'ın annesi olan Şengê Ana, “Bir savaş ve mücadele var. Onlar doğruları yazdığı, halkının sesini duyurduğu için hedef alınıyor. Bu nedenle bu geleneğe özgür basın adı verildi. Gulistan ve Hêro bu geleneğin üyesiydi” diyor. Uluslararası insan hakları savunucuları ve basın kuruluşların özgür basına yönelik bu katliamlara karşı tavır almasını ve onları koruması çağrısında bulunan Şengê Ana, konuşmasını "Jin Jiyan Azadî" ve "Şehîd Namirin" sözleriyle bitiriyor. Salonda bulunan tüm davetliler ayağa kalkarak hep birlikte aynı sloganı haykırıyor.

 

 

Yiğit kadınların izindeyiz

ROJİN ve Kürdistan Gazeteciler İnisiyatifi adına Ronî Eylem birlikte çalıştığın yoldaşlarını anlatmanın zorluğuna dikkat çekerek “Çok güzel kadınlardı, yiğittiler, başarılıydılar, cesurdular, yetenekli ve akıl doluydular. Şehit düştükleri için değil gerçekten örnek oldukları için onları anlatmak gerekir. Özgür basın sadece hakikati yazmıyor, hakikati aynı zamanda yaşıyor. Bu gelenek direnişle başladı. Gerçekleri yazarak sürüyor” diyor. Gulistan’ın Batman'da faili meçhullerin yaşandığı bir süreçte “Ben bu acı içinde yaşayamam” diyerek dört parça Kürdistan'da gazetecilik yaptığını belirterek, gittiği her yerde çok sevildiğini anlatıyor: “Mesela Rojava'dan çıkınca herkes peşinden ağlıyor. Rojava'dan ayrılınca çocuklar oyuncaklarını Gulistan'a veriyor ve 'Kendinle çocuklara götür' diyorlar. Başurê Kurdistan'da da böyleydi. Ayağanın değmediği yer kalmadı. Kadınların öykülerini yazdı. Oradaki kadın kırımını belgeledi. Konuştuğu çok sayıda kadını etkiledi. Çok yurtseverdi. Toprağını seviyordu. Bu nedenle nereye giderse oranın lehçe ve şivesini ve kültürünü öğreniyordu. Böyle yaparak toplumla bir oluyordu."

Özgür basın geleneği içinde yer almanın ateşten gömlek giymek olduğunu söyleyerek; Deniz Fırat, Nujiyan Erhan, Rosîda Mêrdîn'i anan ve "Birgün katledileceklerini biliyorlardı" diyen Ronî Eylem, sözlerini şöyle tamamlıyor: "Ama onlar kalemini kırmadı. Fedai bir yaklaşımdır. Bu nedenle herkes özgür basına sahip çıkmalı. Kanımızı da dökseler gerçekleri yazacağız. Kimse kalemimizi kıramaz. Yaşadığımız müddetçe bu yiğit kadınların izinde yazmaya devam edeceğiz."

 

 

Kaybettiği yerde kazandı

Avrupa Kürt Kadın Hareketi adına konuşan Pero Dündar ise Gülistan Taro ve Hêro Bahadîn’in özgür basın direniş geleneğinin yılmaz savunucuları olduğunu aktarıyor. Batman ve özgür basın geleneğinden örnekler veren Dündar konuşmasını şöyle sürdürüyor: “Biz hapisteyken Apê Mûsa'nın küçük generalleri bize gazete getiriyorlardı. Bazen arkadaşlar değişiyordu. "Önceki arkadaşa ne yapıyor" dediğimizde, "Şehit düştü" diyorlardı. Yani editör, muhabir ve dağıtımcılarımız katlediliyordu… İşte Gulistan Sivas'ta, Batman'da ve Özgür Basın içinde yani devletin kaybettirmek istediği yerlerde kazanmasını bildi. Bunu kalemiyle ve kişiliği ile başardı. Gulistan bize şunu öğretiyor: Her zaman öldürülme, katliam tarihini anlatıyoruz ama diğer tarafta bir direniş de var. Köleliği kabul etmeyenler var. Ve Gulistan bize şunu söylüyor: Sevgili halkım, bu cihanda iki ölüm var. Birisi onurlu, birisi de lanetli. Bu pankarta bakıyorum. Üzerinde sekiz kadın arkadaşın fotoğrafı var. Kürdistan bir araya gelmiş. Silêmanî, Mêrdîn, Batman, Anatoliya Navîn... Hepsi de kadın ve genç. Onlar onurlu ölümün temsilcileridir."

Dündar, Türk devletin Başûrê Kurdistan’da Özgür Basın gazetecilerine, Kürt siyasetçilerine ve yurtseverlerine yönelik saldırılarının altında Barzani ailesinin ihaneti olduğunun da altını çiziyor.

Hêro Bahadîn’in arkadaşı Süleymaniyeli Gazeteci Rêz Letîf, gazeteci Günay Aslan ile Arzu Demir de birer konuşma yaparak gazetecilerin katledilmesini kınadı.

 

* * *

Gulistan'ın sevdiği parçayı söyledi

Basın şehitleri için hazırlanan bir sinevizyon ardından Gulistan gibi Batmanlı olan ses sanatçısı Bermal Çem bir gerilla şarkısı olan "Ew Şehîde" ve önceki kuşaklardan kalan "Li Qamişlo"yu seslendirdi. Bermal Çem, "Gulistan ile uzun bir dönem beraber kaldık. Li Qamişlo şarkısını çok seviyordu. Bu şarkıyı çok defa beraber söyledik. Şimdi yalnız söyleyeceğim. Seni sevgi ve hüzünle anıyorum sevgili yoldaşım" dedi.